Op 28 juli 1931 zag de Wassenaarse Reddingsbrigade het daglicht. Inmiddels is er veel veranderd in de manier van het strandbewaken. Ging men vroeger nog de zee in met roeiboten, nu gaan er moderne waterscooters het water op. Wat niet veranderd is, is de taak die de Wassenaarse Reddingsbrigade heeft. Het bewaken van de veiligheid van de badgasten aan de Wassenaarse Slag.
Het niet kunnen waarborgen van de veiligheid van de badgasten was de aanleiding om de Wassenaarse Reddingsbrigade op te richten. Op 12 juli 1931 verdronken er op het strand van Wassenaar drie drenkelingen en waren er twee bijna verdrinkingen.
De zee heeft weer hare slachtoffers geëist
In een krant van 15 juli 1931 schreef de heer W.K. von Weiler een artikel. De toenmalige voorzitter van het Nederlands Rode Kruis afdeling Wassenaar begon zo: “De zondag van 12 juli 1931 zal de annalen van Wassenaar met donkere letters staan aangetekend, want deze heeft rouw gebracht onder velen. De zee heeft weer hare slachtoffers geëist onder de vele onvoorzichtigen die ten spijt van herhaalde raadgevingen telkenmale zich onvoorbedacht overgeven aan hare grootte verraderlijkheid. Waarom luistert men niet!”
Vijf drenkelingen op één dag
Op die zondag 12 juli 1931 is een drietal slachtoffers te betreuren. ‘s Morgens worden er twee Wassenaarders uit het water gehaald. Het leven van mijnheer Andries kon, ondanks aanwezigheid van wel vier doktoren, niet meer gered worden. Zijn schoonzus waarvan de naam niet in het artikel genoemd wordt, wordt eveneens bewusteloos uit het water gehaald. Zij kon dankzij de medische hulp worden bijgebracht en afgevoerd worden naar het ziekenhuis.
‘s Middags werd de Rode Kruis-hulppost aan de Wassenaarse Slag nogmaals gealarmeerd. Weer werd een bewusteloze dame (op de manier van 1931) gereanimeerd en afgevoerd, maar voor twee anderen kwam ook nu de hulp te laat.
Een van de drenkelingen werd gezien door een zwemmer en deze kon hem nog naduiken. De drenkeling was echter zo woest en de zee werd zo gevaarlijk dat de zwemmer de drenkeling moest loslaten om zelf gered te kunnen worden. De slachtoffers, de heer Werners, student in Leiden, en mijnheer Remmerswaal uit Wassenaar spoelden niet lang daarna aan op het strand.
Enorme impact
Drie verdrinkingsgevallen en daarnaast twee bijna verdrinkingen op één dag, dat moet een enorme impact gegeven hebben bij de mensen die daar op het strand aanwezig waren. Zowel de mensen van het Rode Kruis als de badgasten.
Oprichting Reddingsbrigade Wassenaar
In de krant van 22 juli 1931 wordt door de heer J.J.M. Wiegman, de toenmalige burgemeester van Wassenaar, samen met de heer Von Weiler een oproep gedaan. Zij vragen mensen naar een bijeenkomst te komen voor de oprichting van een ‘Reddingsbrigade voor ’t Wassenaarsche strand’. Deze vergadering werd uitgeschreven op 28 juli 1931.
Op 1 augustus 1931 vermeldt de krant dat op 28 juli 1931 daadwerkelijk de Reddingsbrigade voor het Wassenaarsche strand is opgericht. Op deze avond hebben 21 werkende en 14 contribuerende leden zich aangemeld. Door de tragische verdrinkingen en daadkracht van de heer Wiegman en de heer Von Weiler is de Wassenaarse Reddingsbrigade een feit.
Samenwerking met de KNRM
De WRB doet haar werk vele tientallen jaren als zelfstandige vereniging. Door de jaren heen verandert de manier van strandbewaking vooral door de komst van de moderne technieken. Houten boten worden rubberboten, er komen geavanceerde communicatiemiddelen en de terreinwagen wordt steeds luxer.
In 2012 komt er echter een grotere verandering. De Wassenaarse Reddingsbrigade gaat volgens een internationaal concept werken. Hierbij wordt er met rood/gele vlaggen aan de waterlijn aangegeven wat het bewakingsgebied is. Deze manier van werken is een intiatief van de KNRM. In 2013 tekenen de Wassenaarse Reddingsbrigade en de KNRM een overeenkomst en gaan ze officieel de samenwerking aan. Lees hier meer over deze samenwerking.